به گزارش شمال نیوز به نقل از فارس از شهرستان رامسر، چای دسترنج یکساله چایکار بوده که نبود شرایط مساعد تولید و نبود بازار روزهای خوش چیدن برگ سبز را هر روز تیره‌تر می‌کند.

با وجود اینکه چای محصولی است که همیشه مصرف می‌شود، ولی جایگاه سابق از نظر بازاریابی و تجارت را از دست داده است.
با توجه به سالم‌ بودن چای داخل کشور که بدون وجود اسانس و هرگونه مواد شیمیایی است، ولی به ظاهر ذائقه همه ما تحت تاثیر چای‌های وارداتی قرار گرفته است.
چای به عنوان کالای استراتژیک که زمانی در استان‌های شمالی ایران به ویژه مازندران و گیلان نقش تاثیرگذاری را در امرار معاش و گذران زندگی داشته است، امروز خرج خود را نیز نمی‌تواند دربیاورد.
باغات چای هر روز یا تبدیل به باغات مرکبات شده و یا در آنها ساخت و ساز صورت گرفته است و این تغییر کاربری غم‌انگیزترین قسمت ماجرا است که ظاهرا خود چایکاران هم از روی ناچاری به این امر روی آورده‌اند.
15 سال وضعیت چای اسف‌بار است
مهدی احمدنژاد سهامدار عمده کارخانه‌های چای کتالم رامسر ابراز کرد: حدود 15 سال است که وضعیت چای بسیار اسف‌بار شده و راه حل‌های مختلف هنوز جواب صحیحی نداده است.
این کارخانه‌دار رامسری عنوان کرد: در گذشته کارخانه‌های مملو از برگ سبز بوده و جایی برای انبار کردن آنها نداشتیم و مکان کم می‌آوردیم، در حالی که این چند سال اخیر در طول یک سال هم آنچنان برگ سبز چای دریافت نمی‌شود.
وی گفت: بیشتر باغات تبدیل به جنگل تمشک شده و چایکار چون پولی دریافت نکرده و زمان زیادی را برای دریافت هزینه کار و تلاشش صرف می‌کند، خستگی‌اش بیشتر می‌شود.
احمدنژاد در ادامه بیان کرد: نسل امروز کم کم از چای‌کاری خسته شده و نمی‌خواهد کاری را ادامه دهد که آینده بازار آن هر روز خراب‌تر می‌شود.
وی تصریح کرد: واردات چای‌های ارزان‌قیمت برگ‌های سبز چای داخل کشور را بی‌ارزش ساخته است در حالی که مرغوب‌ترین چای را تولید می‌کنیم.
ابراهیم طالش‌مرادی یکی از دیگر چایکاران رامسری گفت: مساعده‌هایی که در گذشته به چایکاران داده می‌شد، بسیار اثر مفیدی در نتیجه کیفیت محصول هم برای خریدار و هم برای فروشنده داشته است. طالش مرادی اظهار داشت: این مساعده‌ها به دو صورت بوده که یا پول به صورت مستقیم به چایکار تحویل می‌شد تا بتواند کود، خریداری و مخارج کشت و برداشت برگ سبز چای را تامین کنند، یا کودهایی تحویل چایکار می‌شد و چایکار پس از برداشت کم کم این قرض را پرداخت می‌کرد.
این چایکار خاطرنشان کرد: اگر دوباره حمایت دولت از چایکاران به صورت متمرکز صورت گرفته و چایکار دغدغه‌ای از بابت خرید برگ سبز چای از سوی کارخانه‌ها نداشته باشد با کمال میل و رغبت به کشت چای می‌پردازد.
وی عنوان کرد: وقتی برگ سبز چای را تحویل کارخانه‌ها می‌دهیم و کارخانه‌ها برگ‌های سبز چای را فروخته در حالی که ما هنوز پولی دریافت نکرده‌ایم و دوباره باید برویم و باغ‌هایمان را برای سال بعد هرس کرده و آماده کنیم.